Laatst las ik in het boek van A. Moorjani - Ik moest doodgaan om mezelf te genezen, het volgende:
'Angst is het geweest wat me vernietigde'
En deze zin raakte me zo, want dit bevestigt voor mij weer opnieuw dat onze lichamelijke gezondheid een weerspiegeling is van onze innerlijke staat van zijn.
In het boek verteld ze hoe ze erachter kwam hoe ze haar lichaam kapot maakte met allerlei angstgedachten.
Ik zal eerst even uitleggen wat angstgedachten met je kan doen. Elke gedachte en emotie heeft een eigen bewustzijn en trilling. Hoe meer angstige gedachten je hebt, hoe stijver je wordt in jouw doen en laten, je wil veel controle hebben. Deze gedachten kunnen jouw natuurlijke energiestroom stagneren of vastzetten. Dit voel je ook in je lichaam, test het zelf maar uit wat angstgedachten met je doet en hoe dat voelt. Deze angstige gedachten zorgen er uiteindelijk voor dat er een disbalans komt in jouw spieren, je weefsel, jouw organen en tot diep in je cellen.
Wanneer je dus in deze angst blijft zitten, kan dit op den duur zorgen voor lichamelijke klachten waarvan je misschien in eerste instantie niet eens wist dat je het had, totdat je iets doet of wil en je er zo achter komt.
Terug naar het boek. Alle keren dat ze over haarzelf oordeelde, dat ze walgde van haarzelf, dat ze keuzes maakte om anderen niet teleur te stellen, dat ze naar anderen lusiterde en niet naar haar eigen behoeften, dat ze zo streng was voor haarzelf, dat ze ja zei terwijl ze nee bedoelde en dat ze over haar grenzen heen ging om anderen te pleasen.
Al deze gedachten hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ze ziek werd (in haar geval vergevorderde kanker), maar dit kunnen ook allerlei anderen klachten of ziektes zijn (minder ernstig).
Toen ze in de coma raakte, kreeg ze het besef wie ze werkelijk was: Liefde. En in deze staat van zijn (toen ze weer uit haar coma was komen), begon haar lichaam binnen enkele dagen weer te herstellen.
De les die we hieruit mogen meenemen is:
Angst maakt ziek, Liefde heelt.
Het enige wat we ons mogen gaan beseffen is dat we voortkomen uit een Bron van Liefde. Dat wij liefdevolle wezens zijn en dat we daar niet 'iets' voor hoeven te doen. We mogen onze perceptie veranderen in hoe we naar onszelf en de wereld kijken. We mogen met een liefdevolle blik naar onszelf kijken, dus ook wanneer we oordelend naar onszelf zijn, dat we niet meegaan in de drama, maar liefdevol blijven kijken.
En mocht dat niet lukken. Beeld je dan in dat elke keer als je je rot of naar voelt, dat twee Liefdevolle armen je vasthouden en je vertellen dat het goed is, dat het oké en dat je veilig bent. En, wanneer je dit werkelijk toe kunt laten, je inziet dat al je vragen en problemen niet meer belangrijk zijn, want alles is al goed. het is in deze staat van zijn, dat je lichaam van binnenuit weer kan herstellen en helen.
コメント